ჩვენი კომპანიის ისტორია 1998 წლიდან იწყება, ჯერ კიდევ იმ დროიდან, როდესაც ეს პატარა საოჯახო საქმიანობა იყო და ლურჯი სუფრის ხელნაკეთი ნიმუშები იქმნებოდა, მხოლოდ ორ დიზაინში.

„ეიფორიას“ შექმნა 2017 წელს დავიწყეთ. ბავშვობის მეგობრები ვართ და ამ ბიზნესის წარმოებაც ერთად გადავწყვიტეთ. მაშინ ქართული ხელნაკეთი კოსმეტიკის პროდუქტები ჩვენს ბაზარზე ნაკლებად იყო გავრცელებული, თუმცა მთელ მსოფლიოში პოპულარული გახლდათ.

ჩემი ბიზნესი ოჯახურ პროფესიას უკავშირდება. დედა კონდიტერი იყო, შემდეგ ამ საქმეში მე ჩავერთე, შემოგვიერთდნენ ოჯახის სხვა წევრები და უკვე 20 წელია ამ საქმეს ვემსახურებით. 90-იანი წლების შემდგომი პერიოდი იყო. ტორტის სახლ „რაფაელოს“ სახელით გაგვიცნო და შეგვიყვარა საზოგადოებამ.

ლეჩხუმში უსახელაურის მეღვინეობის აღდგენასა და განვითარებას რომ ჩაეყარა საფუძველი, 20 წელზე მეტი ხნის წინ, სწორედ ამ ადამიანების ინიციატივა ყოფილა. დღეს, „ოყურეშულის“ მეღვინეობს 22 ჰექტარს აერთიანებს და კოოპერატივი ერთ დიდ ოჯახად ჩამოყალიბდა. გარკვეულ ეტაპზე, მევენახეებმა „ლიბერთის“ მხარდაჭერით შეძლეს საქმიანობის განვითარება. დღეს კი, ამ გამოცდილებაზე გვიყვებიან.

ჩვენი საქმიანობა მამაჩემის ინიციატივით დაიწყო, რომელმაც მთელი ოჯახი დაგვაინტერესა და ერთი იდეის გარშემო გაგვაერთიანა.

ყვარლის რაიონის სოფელ ენისელში ვცხოვრობ და ჩემი ცხოვრების უმთავრესი ნაწილი იმ საქმიანობას უკავშირდება, რომლითაც დაკავებული ვარ. ჩემი ერთი დღე არასოდეს ჰგავს მეორეს, რადგან მრავალფეროვანი საქმეები მაქვს და ყოველდღე შეიძლება რაღაც სიახლე გამოჩნდეს, რომელსაც დრო და ყურადღება უნდა დავუთმო.

ჩემი ყურძენთან ურთიერთობა ბავშვობიდან და ოჯახის წინაპრებით იწყება. ყვარელში, ახალსოფელში, ღვინოს ჯერ პაპაჩემი, მერე მამა აყენებდნენ. ახლა საოჯახო მეღვინეობას მე ვუდგავარ სათავეში.

პროფესიით მუსიკოსი ვარ, თუმცა ამ მიმართულებით არასოდეს მიმუშავია. სხვადასხვა სფეროში ვმუშაობდი. ერთხელაც, სამსახურის გარეშე რომ დავრჩი, დალაგება-დასუფთავების მიმართულებით დავიწყე მუშაობა.

განათლებით ავიატორი ვარ. საავიაციო ქარხანაში ვმუშაობდი, ელექტრომემონტაჟედ. ინსტრუმენტებთან მუშაობის ტექნიკური გამოცდილებაც იქ შევიძინე.

ყველაფერი დიდი ხნის წინ დაიწყო, ჯერ კიდევ, სკოლაში ვსწავლობდი, როდესაც მინდოდა საკუთარი ფული მქონოდა და მშობლებისთვის გამორთმევა არ დამჭირვებოდა. მეშვიდეკლასელი ბავშვი ვცდილობდი შემექმნა შემოსავალი და ამისთვის ბევრს ვშრომობდი.

დაახლოებით, ოთხი წლის წინ, ოჯახის წევრებმა ხორცპროდუქტების მაღაზია-საწარმოს გახსნა განვიზრახეთ. იქ, სადაც საკუთარი ფართი გვაქვს, ახლომახლო მსგავსი პროდუქტი არსად იყო...

ყველაფერი ბუნებრივად და დაუგეგმავად დაიწყო. შემდეგ, პროცესში უფრო და უფრო დაიხვეწა, ბევრ სხვა იდეასთან გაერთიანდა და საბოლოოდ, ჩემს ყოველდღიურ საქმიანობად იქცა.